تحلیل و بررسی

صفحه اصلی

تحلیل و بررسی

ریاکاری دیگر از ارمنستان: دروغ های ایروان در مورد نقشه های میادین مین - تحلیل

26 ژانویه 2024 16:26 (UTC +04:00)

در ۲۵ ژانویه، سرویس امنیت ملی ارمنستان بیانیه ای صادر کرد که قصد دارد نقشه های میادین مین را به آذربایجان ارئه کند. بر اساس این بیانیه، ۸ نقشه مین دیگر پس از شفاف سازی نهایی با ارتش به آذربایجان ارائه خواهد شد.

این گفته از چند جهت عجیب و غیرصادقانه به نظر می رسد.

این بیانیه قبل از هر چیز دروغ دیگری از ایروان را افشا می کند که گفته است قبلاً تمام نقشه هایی را که در اختیار داشته به آذربایجان ارائه کرده است.

بنابراین، ارمنستان از پایان جنگ دوم قره باغ، ۵ بار اشکال میدان های مین مدفون شده در خاک آذربایجان را ارائه کرده است. آخرین بار این فرآیند در ۲۹ نوامبر ۲۰۲۱ انجام شد.

از آن زمان، بیش از ۲ سال، مسئولان ارمنستان اعلام کردند که تمام نقشه های مین را در بالاترین سطح ارائه کرده اند.

بیانیه ۸ نقشه مین نشان می دهد که ارمنستان در این مدت نه تنها آذربایجان، بلکه جامعه جهانی را نیز فریب داده و نقشه های دیگری نیز وجود دارد که پنهان کرده است.

اگر به یاد بیاوریم که پس از امضای بیانیه سه جانبه در سال ۲۰۲۰، آنها به طور کلی داشتن نقشه مین را تکذیب کردند، به طور قطع می توان گفت که اظهارات ارمنستان در این زمینه چیزی جز دروغ و اطلاعات نادرست نیست.

موضوع مهم دیگر مربوط به عدم دقت نقشه های مین است. طرف آذربایجانی صحت آن نقشه ها را تنها ۲۵ درصد اعلام کرده است.

طرف آذربایجانی نیز مدام اعلام می کند که نقشه ها بی فایده و ناقص هستند و وضعیت واقعی را منعکس نمی کنند. به عنوان مثال، اگرچه ارمنستان ادعا می کند که ۴۰۰ هزار مین در سرزمین های ما کار گذاشته است، اما واقعیت این است که تعداد مین های زمینی بیش از ۱ میلیون است.

تصادفی نیست که در سال های اخیر بیش از ۵۵ درصد انفجارهای مین در مناطقی خارج از نقشه های تحویل داده شده توسط ارمنستان رخ داده است. ایروان با ارائه نقشه های نادرست از یک سو در تلاش است تا در مقابل جامعه بین المللی امتیاز بگیرد و وسعت مناطقی را که ۳۰ سال مین گذاری کرده است پنهان کند و از سوی دیگر ارمنستان در تلاش است که کارهای انجام شده توسط آذربایجان، جمعیت غیرنظامی فعال در این مناطق و همچنین بازگشت آوارگان داخلی و زندگی مسالمت آمیز در آن مکان ها را مختل کند.

ارمنستان با ارائه نکردن خطوط دقیق مناطق مین گذاری شده قصد دارد تا آنجا که ممکن است آذربایجان انرژی، زمان و هزینه بیشتری را صرف مین زدایی کند.

کشف مین های ساخته شده در سال ۲۰۲۱ در خاک آذربایجان نشان می دهد که روند کاشت مین حتی پس از استقرار نیروهای حافظ صلح روسیه در قره باغ نیز ادامه داشته است.

گمان می رود که پس از نوامبر ۲۰۲۰، بیش از نیم میلیون مین ساخت ارمنستان در سرزمین های آذربایجان و در امتداد این سرزمین ها مدفون شده است.

این امر مشکلات مین را تشدید می کند و مین زدایی مناطق را پیچیده و طولانی می کند.

در واقع، ارمنستان آذربایجان را در معرض باج گیری مین قرار می دهد و از این موضوع به عنوان ابزاری برای به دست آوردن سود اضافی از «معامله سیاسی»، مذاکرات صلح استفاده می کند.

جنبه انسانی و بشردوستانه موضوع مورد توجه ایروان رسمی نیست. ۳۴۲ نفر از شهروندان ما بر اثر انفجار مین از پایان جنگ میهنی در سال ۲۰۲۰ آسیب دیده اند، با این حال ارمنستان نقشه های مین را به طور کامل به آذربایجان تحویل می دهد.

بنابراین اظهار نظر طرف ارمنی مبنی بر تحویل ۸ نقشه مین به آذربایجان را باید ترفندی ارزان قیمت برای سرپوش گذاشتن و ایجاد وجهه انسانی در مقابل جامعه جهانی دانست. باکو این موضوع را به خوبی درک می کند و واکنش روز گذشته وزارت امور خارجه آذربایجان به این موضوع به خوبی نشان دهنده این موضوع است. این اظهارات طرف ارمنی نشان می دهد که کشور مورد نظر قصد کمک به روند بشردوستانه را ندارد و این اقدام نمی تواند به عنوان اقدامی برای اعتمادسازی تلقی شود. در بیانیه وزارت امور خارجه آمده است: طرف آذربایجانی منتظر است تا ارمنستان نقشه های دقیقی از تمام مناطق مین گذاری شده ارائه کند که تا امروز به طور کامل به آذربایجان ارائه نشده است.

در این زمینه سکوت مجامع جهانی و سازمان های بین المللی در قبال بحران مین در قره باغ و عدم واکنش واضح و تندی نسبت به این رویدادها جای تاسف و تعجب دارد. آنها از ابزارهای مؤثر نفوذ برای ارمنستان استفاده نمی کنند تا نقشه های مین را به طور کامل به آذربایجان تحویل دهند. با این حال، به دلیل بحران انسانی ایجاد شده در خاک کشور دیگر، ارمنستان باید مطابق با اصول بین المللی جوابده این موضوع شده است.

باکو رسمی بارها از جامعه جهانی، سازمان های بین المللی و تک تک کشورها درخواست کرده است تا با اعمال نفوذ و فشار بر ارمنستان نقشه های مین را به آذربایجان تحویل دهند. اما در این راستا گامی برداشته نشده است، برعکس امروز نیز به ناعادلانه از ارمنستان حمایت می شود. همچنان آذربایجان در دوران اشغال ۳۰ ساله با رویکردی ناعادلانه مواجه است.

با قاطعیت می توان گفت که ارمنستان نگرش غیرسازنده و مخربی در تمامی جهات دستور کار صلح از خود نشان می دهد. این نگرش مخرب در بحث تهیه نقشه های مین نیز مشهود است.

بنابراین، ارمنستان برای امضای معاهده صلح باید تمام نقشه‌های مین‌هایی را که در اختیار دارد و پنهان کرده است به آذربایجان ارائه کند و یک بار برای همیشه به ترور مین‌هایی که سال‌ها ادامه دارد پایان دهد.