تحلیل و بررسی

اعتراضات در ارمنستان برای استعفای نیکول پاشینیان، نخست وزیر این کشور ادامه دارد. در جریان تجمعات و اقدامات نافرمانی که تحت رهبری اسقف اعظم باگرات گالستانیان، رئیس جنبش «تاووش برای وطن» برگزار می شود، روزانه ده ها نفر توسط پلیس بازداشت و مورد خشونت فیزیکی قرار می گیرند. تنها در جریان اعتراضات ایروان در ۱۳ مه بیش از ۱۵۰ نفر بازداشت شدند. درست است که آنها پس از چند ساعت آزاد شدند، اما این «گذشت» همیشه رعایت نمی شود. در جریان اعتراضات اخیر، پرونده های جنایی علیه برخی از فعالان به اتهام مقاومت در برابر پلیس یا تحریک به خشونت تشکیل شد. پلیس ارمنستان علیه همه معترضان اعم از خردسالان، زنان و افراد مسن از نیروی نامتناسب استفاده می کند و در برخی موارد آنها را مجروح می کند. علاوه بر فعالان مخالف، شهروندان عادی، مدافعان حقوق بشر و روزنامه نگاران نیز مورد آزار پلیس قرار می گیرند و حتی برخی از آنها بازداشت شده اند.

اقدامات غیرقانونی پلیس که خبرنگاران را از پوشش خبری رویدادها و انجام فعالیت های حرفه ای خود باز می داشت، اعتراض اتحادیه روزنامه نگاران ارمنستان را در پی داشت. در بیانیه اعتراضی این اتحادیه، مری مانوکیان، خبرنگار 24news.am که در حین دستگیری دسته جمعی شهروندان در حال ضبط خشونت پلیس بود، مورد تعرض ماموران قرار گرفت که باعث بیهوشی وی شد و یا در مسئله دیگر، تصویربردار ای بی سی مدیا مهر داوتیان توسط یک افسر پلیس در حال بالا رفتن از پله ها عمداً با هل دادن او از پشت سرنگون شده و از ناحیه دست مجروح شده است. اتحادیه از نگرش نرم و ملایم دولت ارمنستان نسبت به نمایندگان رسانه های طرفدار دولت و استفاده از استانداردهای دوگانه و روش های فشار بر روزنامه نگاران مخالف انتقاد می کند. آخرین حادثه فشار بر نمایندگان رسانه ها، ناره گئورکیان، کارمند mediahub.am است که این روزنامه نگار از ناحیه پا مجروح شده بود در یکی از کلینیک های پزشکی بستری شد.

همانطور که مشخص است، اعتراضات نیروهای مخالف در ارمنستان علیه حکومت پاشینیان با خشونت پلیس، فشار بر رسانه ها و دستگیری های دسته جمعی مشاهده می شود.

موضوع در اینجا اقدامات سازماندهی شده توسط کشیش متقلب باگرات نیست، بلکه رفتار، خشونت، پرخاشگری و دستگیری پلیس ارمنستان است.

جالب‌ترین جنبه موضوع این است که سازمان‌هایی که خود را مدافعان اصلی حقوق بشر در جهان می‌دانند، مانند «دیده‌بان حقوق بشر»، «عفو بین‌الملل»، «فریدوم هاوس» و همچنین نهادهای روزنامه‌نگاران بین‌المللی، این کار را نادیده می گیرند.

وضعیت در کشور همسایه یعنی گرجستان جایی که تنش سیاسی موازی با ارمنستان و اعتراضات گسترده وجود دارد متفاوت است. اعتراضات جاری به طرح‌های حزب حاکم «رویای گرجستان» برای تصویب پیش‌نویس قانون «شفافیت نفوذ خارجی» در مجلس که به منظور تامین شفافیت مالی در بخش غیردولتی در کشور است، به دقت توسط کلیه سازمانهای حقوقی فوق الذکر، سفرای کشورهای غربی و کارمندان وزارت امور خارجه نظارت می شود.

غرب که تظاهرات تفلیس را زیر ذره بین نظارت می کند، بلافاصله هرگونه تخلف جزئی، استفاده از زور را ثبت می کند و اظهارات اعتراض آمیز را ارئه می کند. زیرا او پیش نویس قانون «شفافیت نفوذ خارجی» را تهدیدی برای منافع خود می داند. بنابراین، همراه با وزارت امور خارجه آمریکا، وزارت امور خارجه فرانسه و سایر کشورهای اروپایی، شورای اروپا و پارلمان اروپا، سازمان هایی که خود را مدافع حقوق بشر می دانند، خشونت پلیس را محکوم می کنند و تخلفات در جریان اعتراضات را علنی می کنند.

به عنوان مثال، سازمان عفو ​​بین الملل، که در مورد آنچه در ایروان رخ داده است، سکوت کرده است، از مقامات گرجستان خواسته است که «استفاده از زور علیه تظاهرکنندگان صلح آمیز را متوقف کنند و عاملان آن را به دست عدالت بسپارند.»

به عبارت دیگر، رویکرد ارائه شده در رابطه با اقدامات مشابه در ارمنستان و گرجستان نشان می دهد که مفهوم غربی دموکراسی شامل اصول یکسان، استاندارد و برابر نیست، بلکه تنها به شکلی اجرا می شود که مطابق با منافع خود باشد.

در حالی که پاشینیان و دولت به رهبری او سیاست غربگرایانه را دنبال می کنند، از مدار نفوذ روسیه خارج می شوند، نه دولت های غربی و نه سازمان های غیر دولتی تحت نفوذ آنها به خشونت پلیس، دستگیری ها، اتهامات واهی پاسخ نمی دهند. فشار بر روزنامه نگاران، رای سیاسی برای بازداشت یا حتی مرگ مخالفان (در سال ۲۰۱۹، نایب رئیس حزب عقاب ارمنستان-ارمنستان متحد، مهر یگیزاریان، در نتیجه اعتصاب غذا در زندان درگذشت.) را در پی دارد. حداقل روندی که در سال های اخیر دیده شده است، تفاوتی که بین آذربایجان و گرجستان و ارمنستان ایجاد شده است، این را نشان می دهد.

نتیجه‌گیری این است که برای غرب، حقوق بشر، آزادی رسانه‌ها و حق تجمع آزاد در کشورهای مختلف متفاوت است. کدام کشور با کشورهای غربی همکاری کند در آنجا می توانید تمام حقوق ذکر شده را زیر پا بگذارید و چشم خود را بر روی خشونت پلیس ببندید. هر کشوری که خلاف میل غرب باشد، حفظ حقوق حتی یک مگس در هوا در آن کشورها برای مردم غرب بسیار مهم است.

همه این حقیقت را می بینند و می فهمند. بنابراین، هیچ کس اظهارات آمریکا، فرانسه و سایر کشورها و همچنین نهادهایی که به عنوان سازمان های حقوق بشری نامیده می شوند را جدی نمی گیرد.