در پاییز ۲۰۲۳، احیای تمامیت ارضی آذربایجان با انجام اقدامات ضد تروریستی محلی در قره باغ زمینه مساعدی را برای امضای معاهده صلح با ارمنستان ایجاد کرد. اینکه ایروان در تمامی اظهارات خود آشکارا به رسمیت شناختن قره باغ به عنوان بخشی جدایی ناپذیر از آذربایجان را اعلام می کرد، در نهایت امیدهای معقولی برای امضای قرارداد صلح ایجاد کرد.
حتی پیش بینی های خوش بینانه ای در مورد امضای توافقنامه صلح تا پایان سال ۲۰۲۳ وجود داشت.
اما در پاییز ۲۰۲۳، انتظارات آذربایجان و جامعه جهانی در مورد امضای معاهده صلح بار دیگر توسط نیکول پاشینیان نخست وزیر ارمنستان و تیمش نقض شد.
پاسخ وزارت خارجه ارمنستان به بسته پیشنهادی پیمان صلح آذربایجان بیش از ۲ ماه به تعویق افتاد، مذاکرات صلح ارمنستان بدون مشارکت روسیه، در سکوهای اروپا با مشارکت کشورهای ثالث و غیره انجام شد. خواسته های آنها اثر بازدارنده ای در این فرآیند ایجاد کرد.
به موازات آن، مقامات ارمنستان ضمن صحبت از تعهد خود به صلح، به مسلح شدن خود و انجام اصلاحات در ارتش ادامه دادند. در طول سال ۲۰۲۳، تعدادی قرارداد برای خرید تسلیحات از هند و فرانسه امضا شد. به ویژه، از هند، که به عنوان جایگزینی برای بازار تسلیحات روسیه دیده می شود، از گلوله و نارنجک، موشک های ضد تانک "کونکورس-م"، ۹۰ واحد هویتزر ۱۵۰ میلی متری "آتاگس"، توپ های ۸۰ میلی متری و سامانه موشک انداز "پیناکا" خریداری شد. در حال حاضر ارمنستان در حال کار بر روی طرح هایی برای خرید مجموعه موشک های ضد هوایی میان برد آکاش، پهپادها و سامانه های مقابله ای از این کشور است.
علاوه بر این، ارمنستان ۳ سامانه راداری جی ام ۲۰۰، ۵۰ خودروی زرهی باستیون ۲۴ از فرانسه خریداری کرد و قرارداد خرید آینده سامانه های دفاع هوایی کوتاه برد میسترال را امضا کرد.
ظاهرا ارمنستان که از صلح و ثبات منطقه ای صحبت می کند، امضای پیمان صلح را به طور مصنوعی به تعویق می اندازد و به سرعت به سمت نظامی سازی می رود.
به غیر از این، ایروان رسمی قصد دارد علاوه بر هزینه نظامی مصوب ۱.۴ میلیارد دلاری خود برای سال ۲۰۲۴، ۵۰۰ میلیون دلار اضافی را به عنوان بودجه ذخیره برای نیازهای دفاعی کنار بگذارد. بنابراین، دولت پاشینیان به جای تامین رفاه اجتماعی، در واقع هزینه های نظامی خود را به ۲ میلیارد دلار افزایش داد.
در این راستا، دیدگاه‌هایی که نیکول پاشینیان در ۲۸ ژانویه بیان کرد، مملو از اشاراتی بود که دستور کار صلح ایروان رسمی جعلی است و به سمت روانشیسم می‌رود.
پاشینیان در سخنان خود گفت که ارمنستان در سال های اخیر قراردادهای تسلیحاتی چند میلیارد دلاری با کشورهای خارجی امضا کرده و به صنایع نظامی خود به ارزش چند صد میلیون دلار دستور داده است.
وی همچنین یادآور شد: جذب زنان در ارتش ادامه دارد، نیروهای ذخیره ارتش در حال تشکیل است و برای این کار دوره های آموزشی ۲۵ روزه نظامی به صورت منظم برگزار می شود.
در واقع، نیکول پاشینیان به وضوح تأکید می کند که ارمنستان به سمت نظامی سازی حرکت می کند، اما در عین حال پیشنهادهای پوپولیستی و غیرممکن را به آذربایجان ارائه می دهد که ظاهراً هدف آن کاهش تنش است.
اینها شامل خروج نیروها از مرز بر اساس اثر آینه ای، غیرنظامی سازی مرزها، مکانیسم کنترل تسلیحات متقابل و پیمان عدم تجاوز است.
نیکول پاشینیان به خوبی درک می کند که پیشنهادات او پوچ و اجرای آنها غیرواقعی است. برعکس، با این کار، او می‌خواهد لباس «دفاع از خود» به سیاست نظامی‌سازی بپوشاند و در نظر جامعه جهانی به عنوان آغازگر صلح ظاهر شود.
اما البته این بازی های دیپلماتیک بدوی او هم برای باکو و هم دیگر بازیگران منطقه به وضوح قابل مشاهده است. این موضوع در واکنش وزارت امور خارجه آذربایجان در خصوص پیشنهادات پاشینیان منعکس شد.
در بیانیه وزارت امور خارجه آمده است: با در نظر گرفتن موارد فوق و همچنین اظهارات نخست وزیر پاشینیان مبنی بر اینکه کشورش سیاست جدی نظامی سازی را دنبال می کند، قراردادهای چند میلیارد دلاری تامین تسلیحات در سال های اخیر منعقد شده است و صنعت نظامی را توسعه داده است و ادعای ارمنستان در مورد روند صلح فقط یک بازی سیاسی است. این گونه اظهارات مغرضانه، مانعی بر سر راه توسعه و پیشرفت آینده منطقه بر اساس احترام به موازین و اصول حقوق بین الملل است.
بنابراین، ارمنستان که تحت تأثیر حامیان خارجی خود به سمت بدخواهی گرایش پیدا می کند، سعی می کند موانع مصنوعی برای دستور کار صلح ایجاد کند و در واقع مذاکرات را خراب کند. ادامه این سیاست از سوی دولت پاشینیان نه تنها ارمنستان را در بن بست ابدی نگه می دارد، بلکه ممکن است باعث شود که دوباره با قدرت مشت آهنین روبرو شود.
ما را در تلگرام دنبال کنید
t.me/APA_GA
ما را در اینستاگرام دنبال کنید
ما را در فیسبوک دنبال کنید
ما را در توئیتر دنبال کنید
